luchtkussens
ik
schrijf-blijf bij jou
het meest mezelf murmelt
zij die over kriebelbeentjes
spreken mocht en schrikken
van het onweer door het open raam
in mijn manke hart
o
moedertje, wat ben je wit
als
er sneeuw ligt
als het vriest
als de schaatsen uit het vet
dan
slaak ik
moedertje blijf bij me
pleeg verzet met al je paarden
ik
spreek-hou van jou
vanzelf het meest, brabbel
met me over je allerliefste
knuffelbeest of juf of school
of wat je wil, knijp me, sla me
maar ga niet
met
de bliksem uit het raam
herken
me even nog als jij
en schrijf en hou
en blijf en spreek
en
hort!
voorbij de maan
|
