Zachtjes
zachtjes likt het rood
mijn schrijversblad
als ik woorden had
voor dit ritmisch lood
erkende ik de liefde
die in het bergland huist
je silhouet gefreesd
uit rode beukentakken.
zou ik beschermend bos
met jou verlaten voor
de open plek om daar
ons plaatsje te bepalen
speelden de takken
het omarmingspel
om te tonen hoe
verstrikt wij zijn
zag ik helderder
hoe jij mij nam
in jouw bestaan
waar ik tussen val. |