Ode aan Adriaan Morriën

toen taal nog ongecensureerd
niet schaamteloos vervuild was
kwamen in het sprookjesbos bij jou
de roede en de schede samen

jij waarde rond het normenstelsel
en weekte vastgeroeste vetes los
met Adam, Eva, slang enzo

jij verzette ingetogen zinnen
smeedde ze met Kaïn en Abel om
tot uitverkoren woordenparen

maar niet voordat je aan de noodklok
had gehangen met het hoofd
achterwaarts, de blik omhoog

tussen ons bronst de tijd
God blijft je eeuwig dankbaar