Ze is bij mij in de geur van rozen
de kleine vogels en de mollen,
zachte beestjes om te observeren
dromend in haar vrouwenhoofd.

De geheugendraad versleten
blijft ze strelen met haar warme handen,
die mij maken tot haar kind.
In de zon op de bank vieren we
onze zaterdag met thee

en chocola die roze smaakt
naar koeken van mijn oma.
Als ik haar ’s avonds tegenkom
bij het nachtgebed en in mijn slaap

overtreedt ze lachend alle regels
en gooit woorden naar me toe
als het meisje in haar ogen.