Hangen
voor Luuk Gruwez
de wankele
brug die nu heet
verbindt voorheen en later niet
ze leert ons omgaan met het
evenwicht en planken die ontbreken
er wordt
steeds meer en intensief gestorven
tussen nieuwe kloven die wij overspannen
met spagaten die ons vreemd zijn
hoe geliefd en wie, is uitgegumd
niemand weet het beter dan het nu
de veerkracht
van de spieren
zal onze val niet breken in de toekomst
die het waagt ons los te laten hangen
en te wachten met zijn overredingskracht
een zachte
bries beweegt het wurgtouw
van de schrijver als hij stapt
richting oversteek
|