Bloed
Als een schorpioen prikt hij
mijn pantser open, de gaatjes
geven lucht, een frisheid waait.
Opeens blijk ik te kunnen bloeden.
Mijn
naaktheid streelt de man
die schelpen op een rij legt.
Ik tel ze - vijf - drink
zijn wijnrood water, slik
mijn degens in. Verlegen.
Splinters
scherven flinterdun
de scheiding met de werkelijkheid.
Ik zoek naar scherpte in mijn
rode vrees. Verdaag de
strijd. De pleister draagt
zijn naam. |
Sang
Tel un scorpion perce-t-il
mon blindage, les petits trous
donnent de l'air, une fraîcheur souffle.
Soudain je semble pouvoir saigner.
Ma nudité
caresse l'homme
qui pose des coquillages en rangée.
Je les compte - cinq - bois
son eau bordeaux, avale
mes fleurets. Timide.
Des échardes
brisent au plus fin
la séparation d'avec la réalité.
Je cherche de l'acuité dans ma
crainte rouge. Supporte la
lutte. Le pansement porte
son nom.
Vertaald
door Bernard de Coen |