het is nog lang geen zomer
ik sprokkel meer dan veertig jaren weg
en tokkel op de takken
die niet buigen voor mijn ogen
ik zie vergaan wat niet wil sluiten
tot een cirkel

het is nog lang geen zomer
als de zondag langer duurt dan maandag
ik lik de lippen van de winter
zoen de cirkel die niet sluit
slik het werelddeel dat mij verlaten wil

bol de wereld uit tot het heelal gevuld is
met het sterven van de daken
de bergen en de felle kleuren
ik knik jaloers naar elke dag
zonder in te grijpen