| Vervliegangst
Mijn ik glipte door het open raam
toen mijn aandacht elders was.
Mijn andere ik sluipt door de gang
met mijn hoofd en mijn jas.
Wie acht zichzelf te groot voor wonderen?
Wie bereidt wie straks een verrassing?
Als de nacht de anderen overbodig maakt?
Deze spuwende draak zichzelf verslaat?
Terwijl de wereld op sandalen wacht?
‘Ik
is een ander’
de taal bereidt ons dubbelzinnig voor
op herkenning in woorden van vergruizeld glas
letters van staal, kartonnen met melkwit.
Griezelig echt
hijgt ik tegen het beslagen raam,
zwemt en drinkt zich akelig rond als kogel
voor het vliegen. De malle vlucht met armen
en stem lijkt geslaagd als het voorbeeld beweegt.
Ik mag de ogen in dat hoofd niet sluiten want dit is
wat blijft:
de nieuwe stap op de gang,
het hunkeren naar tastbaar lichaam,
geurende lendenen, een nieuw gebed en
schone lakens om de draak te smoren:
som van ik-en
in het raamkozijn.
|
