lees deuren van glas
kozijnen van staal
neem dat wat ons scheidt

en daarbij het gras
- van dat groene -
waar jij niet van houdt

tel daarbij de jaren
het huis en de tuin
de kinderen, het loerende

daarnaast de rivier
als de honger die knaagt
aan de ribben van tijd

in het bloed dat niet stolt,
omdat wij niet meer horen
dit alles tezamen

op de dag die niet leefde
toen het verlangen verdween
en het kalf werd geboren