gelaagde aarde in een vat
vol ingewijde liefde, wierook

zeker is het kindertandje om de hals
dat boze ogen weren zal,
tussen de borsten schommelt:
wit ivoor van kleine meid

het dorp herademt
als stof de daken neerslaat
en trommels roffelen
voor al het sterfelijke

het bericht ontsiert de krant
van gisteren, brandt tongen los

in wilde vaart en smetteloze doeken
rond de kring van dansenden
het ritueel moet uitgevoerd
het onmogelijke naverteld