Het is half zeven in de ochtend, twee atleten
lopen nog. De laatste zwaan is dood,
*omgekeerd*, ver van waar hij hoort.
Greep het voorval deze lopers aan? Of ons?

Ik geef je vragen als je antwoord weet
op ongestelde over nachtelijk verdwalen:
een klop, de muur en zeven tellen storen
dan is het weer voorbij, gaat alles voort.

Het leed is tot de draad gereduceerd,
droog als fletse rozen aan het koord
om de hals van ongeplande kinderen;
jonge dijen in de Oostenwind

lokten schepen op de zandbank.
O, de zachte witte dieren, de dieren,
zij sliepen zo lief in het gras bij de meisjes.
Grijzig water kwelt uit de dijk, gezang.

Vandaag, klokslag half zeven. Het
moment waarop de vragen aan land gaan,
de vleugels fier gespreid in de wind.