Een rijexamen, een huwelijksnacht en politieke conflicthaarden staan broederlijk naast een vervolgverhaal in het nieuwe tijdschrift Kinbote, dat Prometheus in juni 2005 uitbracht.

In juni verscheen het eerste nummer van het literaire tijdschrift Kinbote onder redactie van Joris van Casteren, Arie Storm, Jeroen Vullings en Menno Wigman. De naam Kinbote is ontleend aan Charles Kinbote, de hoofdpersoon in de roman Pale fire (1962) van Vladimir Nabokov. ‘In deze roman komen alle literaire genres samen’, aldus Arie Storm. De samenstellers willen volgens het redactionele voorwoord ‘het literaire tijdschrift nieuw leven in blazen’ en wel door ‘naar de moderne roman op zoek te gaan, die ergens tussen feiten en verzinsels doorsnurkt’. Voor het eerste nummer is het thema ‘Bedreigd’ gekozen, omdat het slecht gesteld is met Nederland. In het tijdschrift is slechts één terugkerende rubriek: een gerenommeerde buitenlandse schrijver die verslag doet van zijn of haar tijd in Nederland. Cintra Wilson kwijt zich met verve van die taak in het artikel ‘Tulpen, toiletten en toupets’. Ze vergelijkt Nederlanders, Belgen en Amerikanen met elkaar op een droogkomische en vooral beeldende wijze. Eigenlijk lijkt ze tot de conclusie te komen dat Belgen en Amerikanen niet enorm veel van elkaar verschillen in buikomvang en biergebruik. De Nederlanders daarentegen hebben haar hart gestolen en zo’n vooroordeel wil je natuurlijk graag in stand houden.

Door de brede samenstelling van de redactie, die bestaat uit een dichter/journalist, een schrijver/recensent, een dichter/vertaler/bloemlezer en een recensent/essayist is de focus divers. Dat maakt het lezen aangenaam. Ik heb het hele tijdschrift met bijzonder veel plezier doorgenomen. Het enige stuk waar ik enigszins de neiging kreeg om versneld te lezen was het artikel van Wessel te Gussinklo. De redactie had van mij in de eerste pagina’s enigszins kunnen schrappen, hij herhaalt zich daarin nogal, maar inhoudelijk is het stuk zeker de moeite waard.
Het grootste compliment gaat echter naar Naema Tamir, de Pakistaanse schrijfster, die uitgebreid een huwelijksnacht beschrijft. Van dat verhaal heb ik werkelijk gesmuld en regelmatig gedacht hoe is het mogelijk dat ze dit op durft te schrijven. Ze schrijft bijzonder verhelderend en meeslepend over de voorbereidingen voor de bruiloft en over de huwelijksnacht. Het liet mij verlangen naar meer werk van haar hand.

Hetzelfde geldt overigens voor de voorpublicatie van het romanfragment ‘Papa’ van actrice Halina Reijn, dat roept ook om meer. Een citaat:
Ik haat het. Ik haat het. Dat heb ik ook gezegd, dat ik hem haat, dat ik hem ook niet meer wil zien, voorlopig, dat ik na moet denken.
‘Dat heb je nu al een maand lang gedaan’, zegt hij. ‘In bed gelegen, nagedacht. Dat is toch niet normaal?’ Oeps.
Hij biedt vervolgens zijn excuses aan. ‘Normaal’, dat zouden we toch niet meer zeggen, niet meer uitspreken, dat woord. Niet in ons huis. Hij loopt naar me toe en begint me over mijn hoofd te aaien. Ik zeg: ‘Ik ben geen hond.’

Rogi Wieg, Thomas Möhlmann en Menno Wigman zijn vertegenwoordigd met sterke gedichten, evenals Jan-Willem Anker die onlangs debuteerde bij De Bezige Bij met de dichtbundel Inzinkingen.

Thomas Verbogt schetst op zijn eigen wijze het rijexamen. Ik kan nooit meer door de wijk Overvecht in Utrecht rijden zonder te denken aan zijn tekst over het typische rijexamengebied: ‘Veel oude nieuwbouw, veel rotondes, veel winkelcentra. Het regent en waait er altijd. De mensen die ik in het examengebied zie lopen, hebben bijna altijd haast. Als ze oversteken kijken ze niet om zich heen, en ik heb de indruk dat ze dit expres doen. Misschien is dit hun manier om mee te werken aan de status van het examengebied, misschien ga je wel automatisch zo lopen wanneer je gedoemd bent in een examengebied te wonen: dat je iedere ochtend wakker wordt en uit het raam kijkt en denkt: ja, ik woon nu wel in een examengebied, maar dat is natuurlijk omdat ik voor alles gezakt ben.’

Dan vergeet ik nog bijna het interessante stuk te noemen van dichter/filosofe Jannah Loontjens over haar ontmoeting met Christine D. en het, gelukkig in ere herstelde, vervolgverhaal geschreven door Arie Storm met de intrigerende titel ‘De bruid en de kogel’. Ja, er is veel te ontdekken in Kinbote; ik ben benieuwd naar het volgende nummer.

Kinbote, literair tijdschrift
Prometheus, Amsterdam
Eerste jaargang nummer 1, juni 2005
kosten 12,50 euro
Kinbote verschijnt 3x per jaar en is verkrijgbaar bij de boekhandel.

www.goddijn.com interessante link met info over Nabokov en bleek vuur.